മനസ് പെയ്യും കാലം

എന്റെ പേനത്തുമ്പില്‍ പിറന്ന 

നീലമഷിത്തടാകം  

അന്നൊരു വേനല്‍സൂര്യന്‍

വിണ്ണിലേക്കാവാഹിക്കുകയായിരുന്ന്നു 

ചക്രവാളത്തിന്‍റെ കരിനീലകാന്‍വാസില്‍ ഒളിച്ചുവച്ച

എന്റെ അക്ഷരങ്ങളെ 

തീക്കനല്‍ മൊട്ടുകള്‍ വിടരും വെളിച്ചത്തില്‍

കാലം വായിച്ചുതുടങ്ങി 

പിഞ്ചു കൈകളില്‍ ഇറുകെപ്പിടിച്ച 

കൊച്ചു കുടയില്‍ 

എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ 

വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ചാലിച്ചു, 

രാത്രിമഴയായി പിടഞ്ഞു വീണു

കാതങ്ങള്‍ താണ്ടിയ സങ്കടങ്ങള്‍ 

ഒരു തീവണ്ടിയാത്രയ്ക്കു കൂട്ടുപോകാന്‍   

ചാറ്റല്‍ മഴയായ് വന്ന കുളിരോര്‍മ്മകള്‍ 

ദൂരെ, ഉരുകുന്ന കരമണ്ണ്  

ഈ  പേനതുമ്പിലെ അക്ഷരസാഗരം കാത്തിരിക്കേ

പെയ്യുമോ മഴയെന്നറിയില്ലെനിക്കിനി 

ആ നീലമഷിക്കുപ്പിയാരോ കുടിച്ചു വറ്റിച്ചു